Podatek liniowy jako forma opodatkowania - kiedy to się opłaca?

Wykonywanie działalności gospodarczej oznacza konieczność naliczania i odprowadzania podatku dochodowego. Jego rodzaj jest uzależniony od formy prawnej, w jakiej prowadzony jest biznes, a także od skali osiąganych przychodów. Jednym z bardziej atrakcyjnych sposobów rozliczania zobowiązań jest skorzystanie z możliwości wyboru podatku liniowego. Jego obsługa księgowa jest stosunkowo prosta, a firma zyskuje dzięki niemu znaczne korzyści. Przyjrzyjmy się bliżej podatkowi liniowemu.

Jak działa podatek liniowy?

Możliwość wyboru opodatkowania podatkiem liniowym wiąże się z koniecznością zadeklarowania chęci skorzystania z tej opcji. Należy to zrobić albo podczas rozpoczynania działalności w ramach składanego wniosku CEIDG-1, albo w czasie jej trwania, składając oświadczenie do urzędu skarbowego. W tym drugim przypadku nieprzekraczalnym terminem jest 20 dzień miesiąca po miesiącu, w którym osiągnięto pierwszy w danym roku podatkowym przychód. Podatek liniowy nalicza się według jednolitej stawki wynoszącej 19% osiąganego dochodu. Oblicza się go po uwzględnieniu kosztów uzyskania dochodu, lecz bez stosowania kwoty wolnej od podatku.

Wady i zalety podatku liniowego

Podatek liniowy nie pozwala na odliczanie ulg, w tym także dla osób samotnie wychowujących dziecko. Płacąc go, nie można też skorzystać ze wspólnego rozliczania się z małżonkiem. Jego stawka będzie jednak korzystna dla osób, które rozliczając się na zasadach ogólnych, w ciągu roku przekroczyłyby wartość dochodu stanowiącą granicę istniejącego progu 32%. Podatek liniowy będzie więc dobrym wyjściem dla osób osiągających ze swej działalności zyski przekraczające około 100 tysięcy złotych. Podatek na tych zasadach opłaci się także, jeżeli podatnik uzyskuje też przychody z innych źródeł, ponieważ nie będą się one sumować z kwotami objętymi podatkiem liniowym. Warto jednak pamiętać, że podatek liniowy można płacić tylko przy pozarolniczej działalności gospodarczej, nie świadcząc usług dla obecnego lub byłego pracodawcy – w tym przypadku do końca bieżącego roku podatkowego.